زاویه انحراف قبله شهر بردخون از مبدأ شمال ۲۴۰٫۵ درجه (۲۴۰ و نیم درجه) متقابلا از غرب به جنوب ۲۹٫۵ یا بعبارتی سی درجه میباشد.[۳] زاویه انحراف قبله از شمال تا جنوب بخش بردخون ۳۰٫۵ تا ۲۸ درجه از غرب به جنوب متمایل میباشد.[۴]
جمعیت: براساس سرشماری رسمی در سال ۱۳۸۵ جمعیت شهر بردخون ۴۳۰۶نفر[۵] (با ۹۳۱خانوار) بوده[۶] که بر اساس سرشماری رسمی سال ۱۳۹۰ جمعیت شهر بردخون ۴۳۷۶نفر (۱۱۱۴خانوار) و جمعیت کل بخش بردخون ۹۷۵۸نفر (۲۴۲۹خانوار) میباشد.[۷] این بخش بعلت مهاجرپذیری در فصل کشاورزی جمعیت آن به ۱۴هزار نفر بالغ میشود.
جزیره نخیلو در حال حاضر بیش از هر چیز محل زیست لاکپشتان خلیج فارس است و از این نظر اهمیت زیست محیطی قابل توجهی دارد.
جزیره گرم مقابل شهرستان دیر در خلیج فارس واقع شده و به علت وجود انبوه درختان جنگلی (موسوم به گرم) به همین نام نیز مشهور شدهاست. این دو جزیره خالی از سکنه در حدود ناحیه بردخون در سواحل جنوبی استان بوشهر، در فاصله کمی نسبت به یکدیگر قرار گرفتهاند.
جزیرههای مطاف، مرغی، تهمادو و چراغی که در مقابل ناحیه بردخون قرار دارند و خالی از سکنهاند از دیگر جزایر استان بوشهر هستند.[۸]
جزیره ام سیله (خان) از دیگر جزایر منطقه بردخون است.
بردخون مانند سایر مناطق جنوب تابستانی طولانی و گرم و زمستانی کوتاه و از نظر بارش بی ثبات دارد. همین امر باعث شده تا کشاورزی و دامداری که شغل اصلی مردم است از ثبات چندانی برخوردار نباشد. دلیل عمدهٔ زایش مشاغل دیگر چون کار در کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس، بقالی و صیادی همین بیاعتمادی مردم این منطقه به زمستان کوتاه و بی ثبات است. یک فقره آب زیرزمینی با عرضی ناچیز از روستای «کناری» تا «شیبرم» ادامه مییابد، لذا تمام روستاهای شمال غربی این بخش به موازات غرب این آب زیرزمینی واقع شدهاند.
گندم محصول اصلی کشاورزان منطقه است. امروزه اکثر اراضی کشاورزی –حتی نخلستانهای منطقه– زیر کشت گوجه فرنگی رفتهاست. در سالهای اخیر چند آب بند خاکی احداث شدهاست که آب نهرهای فصلی منشعب از «کوه درنگ» را پشت خود نگه میدارند و موجب تقویت سفرههای زیرزمینی منطقه میشود.
در زمینهای بایر منطقه دو دسته گیاهان خودرو می رویند:
عمدهترین درخت منطقه نخل میباشد که با آب و هوای اینجا سازگاری دارد. گز، کهور، کنار، همیدون و سپستان هم درختانی هستند که در جای جای منطقه خودنمایی میکنند.[۹]
آغاز دقیق شکل گیری و نحوه سکونت اولیه ساکنان روستاهای این بخش، اطلاعات جامع و مستندی به دست نیامد . آنچه که به دست آمده حاکی از این است که بردخون از دیر باز در این کشور پهناور شناخته شده و مورد توجه بودهاست. «تاریخ ایران» ، «بردخون» را یکی از بنادر مهم اداری اعتبار و شهرت از ایالت فارس دانسته و آن را به همراه بندر سیراف، بندر هرمز، بندرعباس، بندر لنگه، بندر سینیز و بندر ریگ، از مهمترین مراکز تجاری – بازرگانی روزگار خود قلمداد نمودهاست. ... اما از سال ۱۳۳۳ هجری قمری (۱۹۱۵ میلادی)، به بعد بیشتر بر سر زبانها افتاد. در جریان جنگ جهانی اولکه انگلیسیهای علیرغم اعلام بی طرفی ایران به جنوب کشور حمله کردند، بوشهریها، تنگستانیها و دشتستانیها و به فرماندهی رئیسعلی دلواری، شیخ حسین خان چاهکوتاهی، زایر خضرخان اهرمی و حمایت روحانیون منطقه به دفاع برخاستند و خالوحسین بردخونی با ۲۰۰ سوار از بردخون به یاری آنها شتافت.[۱۰]
بردخون از قدیم دارای حوزه علمیه بودهاست. شخصیتهای دینی چون شیخ عبدالنبی بحرانی بردخونی (متوفی ۱۳۳۵ قمری) و پسران او، سید علی رکنی حسینی (متوفی ۱۳۵۹ قمری)، شیخ علی بحرانی (درگذشته ۱۳۷۸ شمسی)، شیخ محمد بحرانی دشتی گناوهای (درگذشته ۱۳۷۹ شمسی ۴ دهه آخیر ساکن گناوه)، سید اسدالله رکنی حسینی (درگذشته ۱۳۸۲ شمسی) و سید محمد حسینی اشاره کرد. میرکمال الدین بهزاد (متوفی ۱۰۹۸ قمری) جد سادات منطقه که در بردخون دارای بقعه میباشد. فایز دشتی هم که زادگاه او کردوان بوده در بردخون کسب علم داشته است. از احمد زایر عالی طاهر طاهری، شیخ عبدالمهدی بحرانی و سید محمد حسینی نیز آثار منظومی به جای مانده است. سید احمد رکنی حسینی از مجتهدین ساکن قم از اهالی این شهر است.
شیخ عبدالنبی بحرانی بردخونی دشتی عالم مجتهد و مؤسس مدارس علوم دینی در بردخون و بلاد دشتی.
سید هاشم حسینی بردخونی بوشهری فرزند سید محمد حسینی، عضو جامعه مدرسین و مدیر حوزه علمیه قم، امام جمعه موقت شهر قم و نماینده استان بوشهر در مجلس خبرگان رهبری از اهالی این شهر است.[۱۱]
سید بهمنیار حسینی مشهور به مفتون بردخونی و مفتون دشتی، فرزند سید علی اکبر، متخلص به مفتون شاعر بردخونی که شهرتش بیشتر در دوبیتی سرایی است. وی به سال ۱۳۴۱ در ۶۵ سالگی درگذشت.[۱۲]
خالوحسین بردخونی همرزم رئیسعلی دلواری در دفاع از مشروطیت جنوب و جنگ جهانی اول به هنگام هجوم بریتانیا به جنوب ایران.
سردار یوسف بردستانی از سرداران جنگ ایران و عراق.[۱۳]